කරුවල ගෙදරට මිණි පහණක් වී
දැනගත් දා සිට පෙරුම් පිරූවේ
අක්කේ මම මතු සක්විති වෙයි සිතලා දෝ
පියුම් රටාවට පැදුරක් පිරෙයි රැයේ
උදේට ලිප ළඟ කඩයප්පන් ගොඩවේ
දෙකම්මුලින් වට මුතු වට්ටිය නුඹගේ
පණමට දී මගෙ නැණ නෙත් පෑදූයේ
මෝරා හද ගැබ පෙම්මල් නැහැ පිපුණේ
ඉහිලා හඳවට ගෝමර ලතැවෙන්නේ
බාල යොවුන් හඳ වැහැරී ගේ ඇතුලේ
මා ලද ශිල්ප ද නුඹ හා එක මුල්ලේ
No comments:
Post a Comment